| G | D | | Þegar Stebbi fór á sjóinn, þá var | sól um alla jörð, |
|
| G | | og hún sat á bryggjupollanum hún | Lína |
|
| C | | Grét í vasaklút og svuntuhorn og | svartan skýluklút |
|
| D | G | | Er hún | sá á eftir Stebba á hafið | út. |
|
|
|
Og hann Stebbi út við lunningu á lakkskóm svörtum stóð |
|
|
upp á Línu renndi karlmannlegum sjónum. |
|
|
Nei þeir kveðja ekki margir svona ást og svona þrá |
|
|
eða sigla burtu spariskónum á. |
|
|
|
Og hann Stebbi var að hugsa meðan hægt þeir sigldu út |
|
|
hversu hetjuleg sú kveðjustundin væri |
|
|
Hlutverk réttu: dapra stúlkan og hinn djarfi ungi sveinn |
|
|
drengilegur svipur, harður eins og steinn. |
|
|
|
Meðan Stebbi var að hugsa þetta höfninn sagði bless |
|
|
Og á hafsins öldum skipið fór að velta |
|
|
Yfir borðstokk nokkrar gusur komu glettnum öldum frá |
|
|
Svo að gefa tók nú spariskóna á. |
|
|
|
Og hún Lína enn á bryggjunni svo beygð og döpur sat |
|
|
Þegar bátur vona hennar aftur sneri |
|
|
„Upp þú fjandans æludýrið“ öskrað var af dimmum róm |
|
|
og einhver steig á land í blautum spariskóm. |
|
|
|
Já vér sigldu marga hetjuför í huga vorum út |
|
|
og í hörðum leik af drengjum öðrum báru |
|
|
En í dagsins heimska lífi, margur draumur okkar þó |
|
|
varð að deyja því við gátum ekki nóg. |
|
Home
