| D | G | D | | Bárur þér fleygja um | bölsins | haf. |
|
| A | D | | Brostið hvert skip sem þér | lífið | gaf |
|
| G | D | | uns eiturbylgjan við | auðnar | land. |
|
| A | D | | Að endingu grefur þitt | lík í | sand. |
|
|
|
Við áttum drauma og ást og trú. |
|
|
En eitthvað brást og þú reikar nú |
|
|
um villustræti um voðas borg. |
|
|
Það er verra en dauði og þyngra en sorg. |
|
|
| | | G | D | | | Og öll mín | tár, til eiskins þau í tómið | renna. |
|
| | | G | D | | | Mín ör og | sár, til eiskins svíða þau og | brenna. |
|
| | | A | G | D | | | En | verst er | þó að vita’ei hverju’er um að | kenna. |
|
|
|
Þeir hirða þig stundum og hringja í mig |
|
|
og heimta’að ég komi að sækja þig. |
|
|
Þú ert örvita af kvölum og allt mitt þor. |
|
|
Mín orka og líf fer í þessi spor. |
|
|
|
Þú grætur oft en ég get svo fátt. |
|
|
Ég gef þér allt, það var samt of smátt. |
|
|
Eitrið þig bindur í báða skó |
|
|
og blóð þitt hrópar, fær aldrei nóg |
|
|
| |
Og öll mín tár, til eiskins þau í tómið renna. |
|
| |
Mín ör og sár, til eiskins svíða þau og brenna. |
|
| |
En verst er þó að vita’ei hverju’er um að kenna. |
|
|
|
Á sjúkrahús fórst og send varst heim. |
|
|
Þeir sögðu þig fríska við trúðum þeim. |
|
|
Þú hlóst og söngst en þú hlærð ei meir. |
|
|
Það hryggir ei neitt eins og von sem deyr. |
|
|
|
Bárur þér fleygja um bölsins haf. |
|
|
Brostið hvert skip sem þér lífið gaf |
|
|
uns eiturbylgjan við auðnarland. |
|
|
Að endingu grefur þitt lík í sand. |
|
|
| |
Og öll mín tár, til eiskins þau í tómið renna. |
|
| |
Mín ör og sár, til eiskins svíða þau og brenna. |
|
| |
En verst er þó að vita’ei hverju’er um að kenna. |
|
Home
