| D | A | | Guðjón lifir enn í okkar | vonum |
|
| A7 | D | A | enginn getur | flúið skugga | hans | |
|
| D | A | | þér er sæmst að halla þér að | honum |
|
| A7 | D | D7 | hann er gróin | sál þíns föður | lands | |
|
|
| | G | D | | þig | stoðar lítt með gulli og glysi að | skarta |
|
| | G | A | G | F# | A | D | | | þú ert sjálfur Guðjón innst í | hjarta. | | | | |
|
|
Ungan léstu sverta þig og svíkja |
|
þú sást ei þá hve margt er blekking tál |
|
á fúnu hripi rak þig milli ríkja |
|
hver rakki fékk að snuðr’í þinni sál |
|
|
|
drjúptu höfði því að það er meinið |
|
|
þú ert sjálfur Guðjón innvið beinið. |
|
|
Þannig varstu hrakinn land úr landi |
|
lítilsigldur fóli aumur smár |
|
en nú er burtu villa þín vandi |
|
þú viknar hrærður fellir gleðitár |
|
|
|
þótt illur sért er síst of seint þig iðri |
|
|
þú ert sjálfur Guðjón undir niðri. |
|
|
Brátt mun skína í guðjón gegnum tárin |
|
gróður lífsins vex úr þeirri mold |
|
einhverntíma seinna gróa sárin |
|
er svik við guðjón brenndu íslenskt hold |
|
|
|
senn mun koma sá er hlýtur völdin |
|
|
þú ert sjálfur Guðjón bakvið tjöldin. |
|