Ég er farmaður fæddur á landi |
|
ekki forlögin hafa því breytt. |
|
Þar sem brimaldan sogast að sandi |
|
hef ég sælustu stundum eytt. |
|
|
En nú á ég kærustu´á Kúbu |
|
og kannski svo aðra í höfn. |
|
En því meira sem ferðunum fjölgar |
|
ég forðast að muna þau nöfn. |
|
|
Því konan mín heima og krakkarnir átta |
|
þau kunna að rífast og þrátta. |
|
Því konan mín heima og krakkarnir átta |
|
þau kunna að rífast og þrátta. |
|