| Fram, þjáðir menn í þúsund löndum, |
|
|
sem þekkið skortsins glímutök! |
|
|
Nú bárur frelsis brotna á ströndum, |
|
|
|
Fúnar stoðir burtu vér brjótum! |
|
|
Bræður! Fylkjum liði í dag - |
|
|
Vér bárum fjötra en brátt nú hljótum |
|
|
að byggja réttlátt þjóðfélag. |
|
|
|
|
|
| |
mun tengja strönd við strönd. |
|
|
|
Á hæðum vér ei finnum frelsi, |
|
|
hjá furstum eða goðaþjóð; |
|
|
nei, sameinaðir sundrum helsi |
|
|
og sigrum, því ei skortir móð. |
|
|
Alls hins stolna aftur vér krefjumst, |
|
|
ánauð þolir hugur vor trautt, |
|
|
og sjálfir brátt vér handa hefjumst |
|
|
og hömrum meðan járn er rautt |
|
|
| |
þó að framtíð sé falin ... |
|
|
|
Vér erum lagabrögðum beittir |
|
|
og byrðar vorar þyngdar meir, |
|
|
en auðmenn ganga gulli skreyttir |
|
|
og góssi saman raka þeir. |
|
|
Nú er tími til dirfsku og dáða. |
|
|
Vér dugum, - þiggjum ekki af náð, |
|
|
Látum bræður því réttlætið ráða, |
|
|
svo ríkislög vor verði skráð. |
|
|
| |
þó að framtíð sé falin ... |
|
Home
