| Hátt á berginu sem teygir úr sér langt og mjótt |
|
|
Sat ég yfir mér fann skýin læðast hægt og hljótt |
|
|
Reyndi að finna með sjálfum mér leið |
|
|
|
Ég vissi ei þá það var stúlka sem beið |
|
|
Og hamingjan á næsta leiti. |
|
|
|
Því hún, hún tentraði ljósið |
|
|
Hún tendraði ljósið þegar dimmast var |
|
|
|
hún tendraði ljósið þegar dimmast var. |
|
|
|
Blítt hún hvíslaði og ég horfði augun í svo blá |
|
|
Ég fann að veröld mín hún yrði aldrei söm svo grá |
|
|
Get ei útskýrt það hvernig mér leið |
|
|
Var það blekking sem eftir mér beið |
|
|
Ef hamingjan var huldu meyja. |
|
|
|
Því hún, hún tentraði ljósið |
|
|
Hún tendraði ljósið þegar dimmast var |
|
|
|
hún tendraði ljósið þegar dimmast var. |
|
|
Home
