| Rabbabara-Rúna, Rabarbara-Rúna |
|
|
Rabbabara-Rúna, Rabarbara-Rúna |
|
|
Rabbabara-Rúna, rosa pía er hún. |
|
|
Hún er spengileg og mögur, |
|
|
Ég hef aldrei frétt hún hafi reynt að koma strákum til. |
|
|
|
sést hún uppi’ á Hlemmi að éta rabarbara uppi’ við þil. |
|
|
|
Þarna er hún, Rabbabara-Rúna |
|
|
Sjá þarna er hún, Rabbabara-Rúna |
|
|
Rabbabara-Rúna, rosa pía er hún. |
|
|
|
|
En hún virðist ekki kæra sig um daður eða kossaflens. |
|
Ekki skortir hana kraftin |
|
og hún gefur þeim á kjaftinn. |
|
sem að aldrei muni gerast, því hún gefur ekki neinum séns. |
|
|
|
Þarna er hún, Rabbabara-Rúna |
|
|
Sjá þarna er hún, Rabbabara - Rúna |
|
|
Rabbabara-Rúna, rosa pía er hún. |
|
|
|
|
Til að bræða þennan ís sem hún brynjar sig í sífellu með. |
|
Ekki fyrir mig ég set það |
|
|
Því að ástin hún brennur, þó að henni sé það þvert um geð. |
|
|
|
Rabbabara-Rúna, Rabbabara-Rúna |
|
|
Rabbabara-Rúna, rosa pía er hún. |
|
|
|
Ég skal ná þér, Rabbabara-Rúna |
|
|
Ég skal ná þér, Rabbabara-Rúna |
|
|
Rabbabara-Rúna, rosa pía er hún. |
|
|
|
Rabbabara-Rúna, Rabbabara-Rúna |
|
|
Rabbabara-Rúna, rosa pía er hún. |
|