|
|
|
Þú varst kaldur og kyrrðin þig þakti |
|
|
konulausan og tími þinn leið. |
|
|
Regnvotar götur og gljáandi stræti |
|
|
gátu aðeins aukið þína neyð. |
|
|
| |
Þú sást á vappi vængjaða skugga |
|
| |
voteyga með hvít augnahár |
|
| |
og dvergvaxið frík með fölgræn augu |
|
| |
og feitan trúð er seldi börnum tár. |
|
|
|
Já, blásvartir hrafnar í hjartanu búa |
|
|
þar hoppa þeir og krunka lágt, |
|
|
því síst af öllu vildu þeir vekja |
|
|
vitund þína um miðja nátt. |
|
|
| |
Og þú skynjar í skelfingu þinni |
|
| |
skyndilega verður allt ljóst. |
|
| |
Ósnortin liggur gáta þín grafin |
|
| |
í götunni þar sem þú áður bjóst |
|
|
|
Hvar áttu að leita, liggur ekki fyrir, |
|
|
leyndarmálið er vel geymt. |
|
|
Gamli hrollurinn þig heltekur aftur |
|
|
í hverri íbúð þar er reimt. |
|
|
| |
Fékkst þér í pípu og púaðir stórum, |
|
| |
pírðir augun, sljó og rauð |
|
| |
heila þínum vafðir í fjólublátt flauel |
|
| |
fannst tilveran vera grá og snauð |
|
|
|
Já, borgin er full af draugum, drengur, |
|
|
sem í dimmum skotum oft þar sjást, |
|
|
þeir töpuðu æskunni og ellinni líka |
|
|
og eiga barasta skilið að þjást. |
|
|
| |
Í myrkrinu augun þín æla ljósi |
|
| |
ísaköld birtan var hrímgrá |
|
| |
þínar eigin hugsanir halda þér föstum |
|
| |
og höggva þig niður aftan frá. |
|
|
|
Home
