| Em | | Ég | ungur gekk upp í Gimbrafell |
|
|
| D | | að kveldi til, og ég | konu sá |
|
| C | B | Em | | í | kyrtli | skarlats | rauðum. |
|
|
| | | G | | | Hún söng: | Diddel-dúrí-diddel-dúrídiddle-dúrí-dí |
|
|
|
|
|
|
Og til mín þessi kona kom |
|
|
|
með bláan hatt eins og hefðarfrú |
|
|
|
|
Og hún var bæði há og grönn |
|
|
|
með silkiglófa, glóbjart hár |
|
|
og gullband um sig miðja. |
|
|
|
|
|
Og nær mér, nær mér leið hún létt |
|
|
eins og ljúfur blær að vori, |
|
|
og oná jörð hún aðeins kom |
|
|
|
|
Og hún að lokum hjá mér stóð |
|
|
og hjarta mitt fór á spretti, |
|
|
og koss einn heitan eins og eld |
|
|
|
|
|
|
Og þetta hennar háttarlag |
|
|
það hef ég aldrei skilið, |
|
|
því óðara hvarf hún aftur burt |
|
|
|
|
Og gamall nú ég orðinn er, |
|
|
en aldrei gleymi ég henni, |
|
|
og ennþá kossinn svíður sá, |
|
|
|
|
Home
