|
|
|
|
að binda þér dálítinn sveig, |
|
|
en fölleit kom nóttin og frostið kalt |
|
|
|
| |
Og ég gat ei handsamað heldur |
|
| |
þá hljóma sem flögruðu um mig |
|
| |
því það voru allt saman orðlausir draumar |
|
|
|
|
En bráðum fer sumar að sunnan |
|
|
og syngur þér öll þau ljóð, |
|
|
sem ég hefði kosið að kveða þér einn |
|
|
um kvöldin sólbjört og hljóð. |
|
|
| |
Það varpar á veg þinn rósum |
|
|
| |
og leggur hóglátt að hjarta þínu |
|
|
|
|
|
sem vekur þig sérhvern dag, |
|
|
sem syngur þér kvæði og kveður þig |
|
|
með kossi hvert sólarlag. |
|
|
| |
Þó get ég ei annað en glaðst við |
|
| |
hver geisla, er á veg þinn skín, |
|
| |
og óskað að söngur, ástir og rósir |
|
|
Home
