| Ég týnt hef nú öllum tönnunum mínum, |
|
|
tannpínupúkinn þar lagðist í feitt. |
|
|
Áður ég tuggði með tönnum sem þínum, |
|
|
nú tel ég slíkt fráleitt, ég tygg ekki ne-hei-heitt |
|
|
|
|
|
| |
takið eftir því, tönnunum hann týndi |
|
| |
takið eftir því, tönnunum hann týndi |
|
|
| |
Nú er illt í efni, ekkert tyggja má, |
|
| |
þett’er heldur pínilegt? að horfa á. |
|
|
|
Sjáiði mig er ég segi ykkur þetta; |
|
|
sætindi öll eru tönnunum böl. |
|
|
Annaðhvort munu þær ein og ein detta |
|
|
ellegar eyðast og verða ykkur kvö-hö-höl. |
|
|
|
|
|
|
|
Eitt er að búa við ólukkupúkann, |
|
|
eitt er að hafa ekki tennur sem þið. |
|
|
Sælgæti má ekki gera ykkur sjúka, |
|
|
tannpínupúkinn, hann gefur ei gri-hi-hið. |
|
|
|
Home
