| D7 | G | D7 | G | C | | Ég | vitja þín | æska um | veglausan | mar |
|
| G | D7 | G | | eins og | vinar af | horfinni | strönd |
|
| D7 | G | D7 | G | E7 | Am | | og ég | man það var | vor er við | mætt | umst við | þar |
|
| G | D7 | G | | þá var | morgun um | himinn og | lönd |
|
|
| G7 | G | Em | C | G | | | þar var | söngfugla | mergð, öll á | flugi og | ferð |
|
| | | Em | A7 | D7 | | | en þó flaug enginn | glaðar sinn | veg | |
|
| | | G | D7 | Em | Am | | | og um heið | loftin | blá vatt sér | væng sínum | á |
|
| | | G | D7 | G | | | og sér | vaggaði léttar | en | ég. |
|
|
|
Þá söng ég um ástina sigurljóð tóm |
|
|
og um sakleysi, æsku og frið |
|
|
og ég leitaði upp öll hin ljúfustu blóm |
|
|
til að leggja þau hjarta mitt við |
|
|
|
Kossar margtóku þá unga eldheita þrá |
|
|
sem að eilífðin gæti ekki kælt |
|
|
Hvað hún helg var og hrein, vita vorkvöldin ein |
|
|
og hve vinina dreymdi þá sælt |
|
|
|
Og man ég það löngum hvað blómið var blítt |
|
|
og við brjóstið mitt hallaði sér |
|
|
Mér fannst þá sem Guð hefði gert það svo frítt |
|
|
og hann geymdi það rétt handa mér |
|
|
|
Öll hin fegurstu blóm urðu allslaus og tóm |
|
|
en þau urðu mér dálítið kunn |
|
|
Eftir örstuttan leik, var hver blómkróna bleik |
|
|
og hver bikar var tæmdur í grunn |
|
Home
