Einhversstaðar einhvern tíman aftur |
|
liggur leið þín um veginn til mín |
|
og þú segir: Ég saknaði þín. |
|
|
|
Kyrrlátt kvöldið hvíslar ástarorðum |
|
út í buskann, hver heyrir þau nú. |
|
Út úr lífi mínu labbaðir þú. |
|
|
|
|
En ég nenni ekki að hanga hér, |
|
|
þótt hugur dvelji oft hjá þér. |
|
|
Lífið bíður líka eftir mér. |
|
|
Það er alveg nóg af sorg og sút, |
|
|
|
Að finna einhvern félagsskap, |
|
|
því hik þú veist er sama og tap. |
|
|
Nú er bráðum tími til að þegja, |
|
því að ósagt nú á ég svo fátt. |
|
En ég sendi þér kveðju í sátt. |
|
|
|
|
En ég nenni ekki að hanga hér, |
|
|
þótt hugur dvelji oft hjá þér. |
|
|
Lífið bíður líka eftir mér. |
|
|
Það er alveg nóg af sorg og sút, |
|
|
|
Að finna einhvern félagsskap, |
|
|
því hik þú veist er sama og tap. |
|
|
Einhversstaðar einhvern tíman aftur |
|
liggur leið þín um veginn til mín |
|
og þú segir: Ég saknaði þín. |
|
|
|
|
|