| Þegar ég var fimmtán ára ungur bæði og ör |
|
|
og áhugi á flestu var til húsa |
|
|
Ég vildi verða blúsari hafa feiknamikið fjör |
|
|
semja og syngja mína eigin blúsa |
|
|
|
Ég keypti gamlan gítar og æfði gripin fín |
|
|
og lærði brátt að spila stutta stubba |
|
|
Þá kom oft þessi náungi eitt kvöldið inn til mín |
|
|
og spurði: „Kanntu að spila eitthvað eftir Bubba?“ |
|
|
| |
Ég sagði: „Nei nei nei ég spila ekki neitt úr þeirri átt. |
|
| |
Nei nei nei ég spila frekar „Fyrr var oft í koti kátt“ |
|
| |
Nei nei nei þetta er ekki til neins |
|
| |
ég spila ekkert eftir Bubba Morthens |
|
|
|
Með gítarinn á bakinu ég flæktist út um land |
|
|
og vildi verða af lögum mínum þekktur |
|
|
Hornafjörður Akureyri út á Hellisand |
|
|
Hveragerði og stundum varð ég hvekktur |
|
|
|
Ég flaug eitt sinn á Ísafjörð rétt ég lentur var |
|
|
flugveikur og nýbúinn að gubba |
|
|
þegar maðurinn í afgreiðslunni sá gítargræjurnar |
|
|
spurð’ ’ann: „Kanntu að spila eitthvað eftir Bubba?“ |
|
|
|
|
|
Ég spilaði og spilaði og á blúsnum var ég stífur |
|
|
allir báðu um sömu lögin alveg var það undur |
|
|
og sóknin alltaf vildi fá að heyra aftur „Stál og hnífur“ |
|
|
sem blúsari ég var sem öfugsnúinn hundur |
|
|
|
En kvöld eitt eftir lokalagið ein ljóshærð hjá mér lá |
|
|
lagleg mjög svona rétt tuttugu og eins |
|
|
Mmm ég æstur spurði: „Viltu? Má ég?“ og hún sagði „já!“ |
|
|
|
„En syngdu fyrst eitt lag eftir Bubba Morthens“ |
|
|
|
„Stál og hnífur er merkið mitt merki farandverkamanna„ |
|
|
|
Ég hreinræktaður blúsari hætti nú að vera |
|
|
Léttur bæði og líbó það er um að gera |
|
|
að láta svona stífni vera að stoppa á mér stubbinn |
|
|
|
„Nei! frekar syng ég öll kvöld eins og Bubbinn!„ |
|
|
Home
