| Eb | Bb7 | | Sögu vil ég | segja stutta |
|
| Eb | | sem að ég hef nýskeð frétt. |
|
| Bb7 | | Reyndar þekkið | þið hann Gutta, |
|
| Eb | Bb7 | Eb | | það er | alveg | rétt. |
|
|
| | | Bb | | | | Óþekkur er ætíð anginn sá, |
|
| |
út um bæinn stekkur hann og hoppar til og frá. |
|
| | | Eb | | | | Mömmu sinni unir aldrei hjá |
|
| |
eða gegnir pabba sínum. Nei, nei, það er frá. |
|
|
| | | Bb7 | | | Allan daginn | út um bæinn |
|
| | | Eb | | | | eilíf heyrast köll í þeim: |
|
| | | Bb7 | | | Gutti, Gutti, | Gutti, Gutti, |
|
| | | Eb | Bb | Eb | | | | Gutti | komdu | heim. |
|
|
|
Andlitið er á þeim stutta |
|
|
oft sem rennblautt moldarflag, |
|
|
mædd er orðin mamma’ hans Gutta, |
|
|
|
| |
„Hvað varst þú að gera Gutti minn? |
|
| |
Geturðu’ ekki skammast þín að koma svona inn? |
|
| |
Réttast væri’ að flengja ræfilinn. |
|
| |
Reifstu svona buxurnar og nýja jakkann þinn? |
|
|
| |
Þú skalt ekki þræta Gutti, |
|
|
|
|
|
|
Gutti aldrei gegnir þessu |
|
|
grettir sig og bara hlær. |
|
|
Orðinn nærri’ að einni klessu |
|
|
|
| |
Onaf háum vegg í dag hann datt |
|
| |
drottinn minn, og stutta nefið það varð alveg flatt. |
|
| |
Eins og pönnukaka, er það satt? |
|
| |
Ójá, því er ver og miður þetta var svo bratt. |
|
| |
Nú er Gutta nefið snúið nú má hafa það á tröll. |
|
| |
Nú er kvæðið næstum búið. Nú er sagan öll. |
|
Home
