|
|
|
|
Á himni og á jörð, á jörð, á jörð, á jörð. |
|
|
|
Í daufu rökkri gluggatjöldin bærast hægt við gluggann þinn, |
|
|
Ég sé þér bregða fyrir andartak til löngunar ég finn, |
|
|
Því ég bíð einn hérna úti og mig langar komast inn |
|
|
en regnið streymir látlaust nið´r á stétt og niður húsvegginn |
|
|
|
Ég veit ég verð að herða upp hugann ástin mín |
|
|
|
|
|
|
til að losa mig við feimnina. |
|
|
|
|
fyrir nótt í návist þinni. |
|
|
|
Á himnum máninn hlær en þó er eins og gráti stjörnurar, |
|
|
Mig grunar á þig langi´að hitta mig, en hvenær eða hvar? |
|
|
Æ, líttu snöggvast út um gluggann þinn og gef mér eitthvertsvar |
|
|
Eitt bros frá þér mér myndi gefa kjark að freista gæfunnar |
|
|
Gefðu mér svar. Kannski ertu alein þarna inni ástin mín, |
|
|
|
|
|
|
til að losa mig við feimnina. |
|
|
|
|
fyrir nótt í návist þinni. |
|
|
|
Það er best á himni og á jörð. |
|
|
En nóttin er að verða svört, |
|
|
og regnið hefur öllu í blautan leir. |
|
|
Í brjósti mér, slær hartað ört. |
|
|
|
|
|
|
|
til að losa mig við feimnina. |
|
|
|
|
fyrir nótt í návist þinni. |
|
|
Home
