| Karlar sjö úr öllum áttum |
|
|
|
Fullir inn á fyrstu knæpu |
|
|
|
Við skulum drengir drekka og slást |
|
|
|
|
|
|
Rambaði hann í hvítum mekki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Baksaði eins og særður sjófugl |
|
|
|
Umdi og glumdi eins og smiðja |
|
|
|
Aðeins stromp og eina siglu yfir löðrið bar. |
|
|
|
|
|
Sjó um þilfar, kol um kjalsog |
|
|
|
Skinn úr lófum, frosnir fætur |
|
|
|
Fari hann þá sem fyrst í víti |
|
|
|
Loks varð bæn á Fetlaflóa |
|
|
|
|
Aldrei hvíld – í hæsta lagi |
|
|
|
Ryðnaglarnir sviptust sundur |
|
|
|
Áttavitinn elti skott sitt |
|
|
|
Það var syðst á Fetlaflóa |
|
|
|
|
Skall þá yfir skell að aftan. |
|
|
Skipstjórinn hló og kvað: |
|
|
„Hjólið fór til vítis vinir! |
|
|
|
Festið strax úr stýrishausnum |
|
|
|
Svona loks um Fetlaflóann |
|
|
|
|
Eins og brenglað, beyglað, hrúgald |
|
|
|
|
með bilað stýri -og flaut! |
|
|
Ræflum sjö á hripið lögðu |
|
|
|
Drottins storma tókst að trompa |
|
|
|
|
Karlar sjö sem voru í víti |
|
|
|
Fullir inn á fyrstu knæpu |
|
|
|
En hvernig er með eigendurna |
|
|
|
|
Home
