| Stína var lítil stúlka í sveit, |
|
|
stækkaði óðum blómleg og heit. |
|
|
Hún fór að vinna, varð margt að gera, |
|
|
lærði að spinna, látum það vera. |
|
|
Svo var hún úti sumar og haust, |
|
|
svona var lífið strit endalaust. |
|
|
Samt gat hún Stína söngvana sína |
|
|
|
| |
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér. |
|
| |
Gott er að vera léttur í lund, |
|
| |
lofa skal hverja ánægjustund. |
|
| |
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér. |
|
| |
Gott er að vera léttur í lund, |
|
| |
lofa skal hverja ánægjustund. |
|
|
|
Gaman fannst Sínu’ að glettast við pilt, |
|
|
gaf hún þeim auga, var oftast stillt. |
|
|
Svo sá hún Stjána, það vakti þrána, |
|
|
hann kom á Grána út yfir ána. |
|
|
Sæl var hún Stína saklaus og hraust, |
|
|
svo fór hann burtu koldimmt um haust, |
|
|
samt gat hún Stína söngvana sína |
|
|
|
| |
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér. |
|
| |
Gott er að vera léttur í lund, |
|
| |
lofa skal hverja ánægjustund. |
|
| |
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér. |
|
| |
Gott er að vera léttur í lund, |
|
| |
lofa skal hverja ánægjustund. |
|
|
|
Nú er hún Stína gömul og grá, |
|
|
getur þó skemmt sér dansleikjum á, |
|
|
situr hún róleg, horfir á hina |
|
|
hreyfast í takt við dansmúsíkina. |
|
|
Alltaf er Stína ánægð og hraust, |
|
|
aldrei finnst henni neitt tilgangslaust. |
|
|
Enn getur Stína söngvana sína |
|
|
|
| |
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér. |
|
| |
Gott er að vera léttur í lund, |
|
| |
lofa skal hverja ánægjustund. |
|
| |
Nú liggur vel á mér, nú liggur vel á mér. |
|
| |
Gott er að vera léttur í lund, |
|
| |
lofa skal hverja ánægjustund. |
|
Home
