| Hann sigldi út um höfin blá í 17 ár |
|
|
og sjómennsku kunni hann upp á hár, |
|
|
Hann saknaði alla tíð stúlkunnar |
|
|
og mynd hennar stöðugt í hjarta hann bar. |
|
|
| |
Ó, María mig langar heim. |
|
| |
Ó, María mig langar heim. |
|
| |
Því heima vil ég helst vera. |
|
|
|
|
Í höfnum var hann hrókur mikils fagnaðar |
|
|
hann heillaði þar allar stúlkurnar |
|
|
en aldrei hann meyjarnar augum leit |
|
|
það átti ekki við hann að rjúfa sín heit. |
|
|
| |
Ó, María mig langar heim... |
|
|
|
Loks kom að því, hann vildi halda heim á leið |
|
|
til hennar sem sat þar og beið og beið |
|
|
hann hætti til sjós, tók sinn hatt og staf |
|
|
og heimleiðis sigldi um ólgandi haf. |
|
|
| |
Ó, María mig langar heim. |
|
| |
Ó, María mig langar heim. |
|
| |
Því heima vil ég helst vera. |
|
|
|
|
En fleyið bar hann aldrei heim að fjarðarströnd. |
|
|
Hann siglir ei lengur um ókunn lönd. |
|
|
En María bíður og bíður enn |
|
|
Hún bíður og vonar hann komi nú senn. |
|
|
| |
Ó, María mig langar heim. |
|
| |
Ó, María mig langar heim. |
|
| |
Því heima vil ég helst vera. |
|
|
Home
