|
| Bb7 | sleðum aka niður´ í | byggð, |
|
og hreindýrin draga hreykin |
|
| Eb | hlössin þung af mestu | dyggð. |
|
|
| Eb | En | raunmæddur hreinninn Rúdolf |
|
| Bb7 | rauða trýnið strýkur | æ, |
|
|
| Eb | Eb7 | „Aldrei með ég vera | fæ.“ | |
|
|
| | Ab | Gm | | Þá | rennur framhjá | rammvilltur, |
|
| | Fm | Bb7 | Eb | | | ragur | jóla | sveinn: |
|
| | Bb7 | G7 | | | „Þokan er svo | þétt í nótt, |
|
| | F7 | Bb7 | | en þitt er | trýnið skært og | rjótt, |
|
|
| Eb | | lýstu mér leið til bæja.“ |
|
| Bb7 | Litli Rúdolf kættist | þá, |
|
en hreindýrin aldrei aftur |
|
| Eb | aumingjanum níddust | á! |
|
|
|
|
|
|
blikar ljós um trýni frítt. |
|
|
Nú hreinarnir aldrei aftur |
|
|
|
|