|
|
| A | F#7 | B | | Ég | leitaði | blárra | blóma |
|
| E7 | A | | að | binda þér dálítinn | sveig |
|
| F#7 | B | | en fölleit kom | nóttin og | frostið kalt |
|
| E7 | A | | á | fegurstu blöðin | hneig |
|
|
| | | F#7 | B | | | Og | ég gat ei handsamað | heldur |
|
| | | E7 | A | | | þá | hljóma sem flögruðu um | mig |
|
| | | F#7 | B | | | því það voru | allt saman | orðlausir draumar |
|
| | | E7 | A | | | um | ástina vorið og | þig. |
|
|
| A | F#7 | B | | En | bráðum fer | sumar að | sunnan |
|
| E7 | A | | og | syngur þér öll þau | ljóð |
|
| F#7 | B | | sem ég hefði | kosið að | kveða þér einn |
|
| E7 | A | | um | kvöldin sólbjört og | hljóð |
|
|
| | | F#7 | B | | | Það varpar á | veg þinn | rósum |
|
| | | E7 | A | | | og | vakir við rúmið | þitt |
|
| | | F#7 | B | | | og leggur | hóglátt að | hjarta þínu |
|
| | | E7 | A | | | | hvítasta blómið | sitt. |
|
|
|
|
sem vekur þig sérhvern dag |
|
|
sem syngur þér kvæði og kveður þig |
|
|
með kossi hvert sólarlag. |
|
|
| |
Þó get ég ei annnað en glaðst við |
|
| |
hvern geisla er á veg þinn skín |
|
| |
og óskað að söngur, ástir og rósir |
|
|
Home
