|
|
|
Kalt blés norðanvindur, janúarmorgunn. |
|
|
Er Agnes og Friðrik lögðu af stað. |
|
|
Kaldur stóð bændaskarinn þeim var vorkunn. |
|
|
Skelfdir horfðu á axarinnar blað. |
|
|
|
Natans bróðir fylltur beisku hatri. - - - |
|
|
Hönd Friðriks köld sem á ná. |
|
|
Presturinn hvíslar: „Ljúkum þessu af í snatri. - - - |
|
|
Höggðu vel svo Drottinn megi sjá.“ - - |
|
|
|
Friðrik fölur stóð uppí vindinn. |
|
|
Orð prestsins féllu frosna jörðu á. |
|
|
Bændur stundu: „Stór er syndin.“ |
|
|
Er Friðrik lagði höfuð sitt stokkinn á. |
|
|
|
Tryllt af ótta Agnes frá sér barði. - - - |
|
|
Er höfuð Friðriks búknum rúllaði frá. |
|
|
]Blóðhlaupin augu, slef úr vitum hennar lagði. - - - |
|
|
Rósin Kiðjaskarðs varð eins og hrímgrátt strá. - - |
|
|
|
Breiðabólsprestur með konungs snaps í hendi. |
|
|
Skipaði Agnesi að standa, en Agnes lá. |
|
|
Yfirvald Blöndal böðlinum brennivín sendi. |
|
|
Til að bægja efanum sálu hans frá. |
|
|
|
Hjalandi eins og smábarn í dauðann hún starði. - - - - |
|
|
Með afli þeir létu hana krjúpa fótum hans hjá. |
|
|
Blöndal keikur stóð á hæsta garði. - - - |
|
|
Og öskraði: „Bændur lítið upp, þið skuluð fá að sjá.“ - - |
|
|
|
Natans bróðir allan sinn styrk í höggið lagði. |
|
|
Blóð og þvag slettust frosinn mel á. |
|
|
Bændaskarinn stundi þungt, en í þetta sinn þagði. - - - |
|
|
Er höfuð þeirra á stöngum fóru þar hjá. - - - |
|
Home
