Ef þú ert þjakaður þrúgandi fargi |
|
en þraut þína kann enginn né vill gútera. |
|
Og illra geðlæknanna ólyfjan grimmri |
|
en þinn ömurleik kalla menn vesöld einbera |
|
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum, |
|
|
hjá dópmangaranum, hjá dópmangaranum, |
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum |
|
|
|
Já og ef þú ert sligaður eymd þinnar stöðnunar |
|
eyddir innheimar og sviðnir þeir þegja. |
|
Og ef hugur þinn reikull sem horfinn burt var um stund |
|
hefur heimsnúinn svo frá engu að segja. |
|
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum, |
|
|
hjá dópmangaranum, hjá dópmangaranum, |
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum |
|
|
|
Og ef þínar læturu auðnirnar buga þig |
|
innantóma steinsteypuna malbikið, |
|
gapandi tóftir hvar loftsteinar lentu |
|
líf þitt er grátt endalaust hyldjúpt sem rykið. |
|
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum, |
|
|
hjá dópmangaranum, hjá dópmangaranum, |
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum |
|
|
|
Og ef þó lausum við þjakandi þunglyndi |
|
þokukennd ekki eind hernemur geð þér. |
|
Og hugmyndir þær kvikna engar nei aldrei meir |
|
allt slokknað það sem þá bjó innra með þér. |
|
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum, |
|
|
hjá dópmangaranum, hjá dópmangaranum, |
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum |
|
|
|
Og ef þó að ending loks samdauna ert orðinn því frostmarki |
|
er andleg hræring þín nú dvelur á. |
|
Og átt ekki framar meir yfir að ráða |
|
þeim andspyrnu neista er þér leyndist með þá. |
|
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum, |
|
|
hjá dópmangaranum, hjá dópmangaranum, |
|
|
Þá droppaðu við hjá dópmangaranum |
|
|
|
En ef þú foraktar orð mín og heilræði |
|
ætlar þig fínni en svo - þá gott og vel. |
|
Þá skaltu útskrifa þig og það endanlega |
|
af áttundu hæðinni á strandhótel. |
|