| B | E | | Verst af öllu | er í heimi |
|
| F# | B | | einn að búa í | Reykjavík. |
|
| E | | Kúldrast uppi á | kvistherbergi |
|
| F# | B | | í kulda og hugsa um | pólitík. |
|
| F# | | Vanta félags | skap og finnast |
|
| B | | fólkið líta | niður á þig. |
|
| E | | Elda sjálfur, | vita að veslings |
|
| F# | B | | vömbin er að | gefa sig. |
|
| E | | Troðfullt allt af | tómum flöskum. |
|
| F# | B | | Táfýlan að | drepa þig. |
|
|
| B | E | | Laumast heim eitt | kvöld með konu, |
|
| F# | B | | kanna hennar | innstu rök. |
|
|
| F# | B | | náttúrunnar | glímutök. |
|
| F# | | Losa það sem | þarf að losa. |
|
| B | | Þukla eins og | venjan er. |
|
| E | | Leikinn við að | ljúga og brosa, |
|
| F# | B | | látast elska | verða ber. |
|
|
| F# | B | | Eina kvöldstund | gleyma sér. |
|
|
| B | E | | Vita að þegar | vaknar aftur |
|
| F# | B | | verður allt jafn | tómt sem fyrr. |
|
| E | | Konan sér í | fötin flýtir, |
|
| F# | B | | fer í burtu. | Lokast dyr. |
|
| F# | | Þú ert einn í | þínu rusli, |
|
| B | | þessi stund er | óðar gleymd. |
|
| E | | Sólin inn um | gluggann gægist, |
|
| F# | B | | glottir yfir | þinni eymd. |
|
| E | | Þessi nótt úr | þínum huga |
|
| F# | B | | þurrkuð út og | mun ei geymd. |
|
|
| B | E | | Þannig einn af | öðrum líður |
|
| F# | B | | ógnarlangur | dagur hjá. |
|
| E | | Glingrað oft við | öl um nætur, |
|
| F# | B | | einsemd þannig | gleyma má. |
|
| F# | | Þyrfti víst að | þvo og hreinsa, |
|
| B | | þyrfti margt að | gera við, |
|
| E | | ekkert þér úr | verki verður, |
|
| F# | B | | vesöldin á | hvora hlið. |
|
| E | | Ef þú gætir | flutt þú færir. |
|
| F# | B | | Ferlegt mjög er | ástandið. |
|
