| | | B | | | | Flaskan mín fríð, flaskan mín fríð, |
|
| | | F#7 | B | | | fer þér ekki bráðum að | ljú | ka? |
|
| |
Mér leiðist allt geim, nú langar mig heim, |
|
| | | F#7 | B | | | en líklega verð ég að | strjú | ka. |
|
|
| B | F# | E | B | | Að | fara | meðan | flaskan er | til |
|
| F# | B | | mér finnst þó | dálítið | slakt, |
|
| F# | E | B | | ef get ég | ekki | gert henni | skil |
|
| F# | B | | hvað gæti | fólk um mig | sagt? |
|
|
| B | F# | E | B | | Já, | fyrir | viku | fór ég á | ball, |
|
| F# | B | | við fórum | þaðan í | hús, |
|
| F# | E | B | | þar upphófst | þegar | æðislegt | skrall |
|
| F# | B | | og allir | höfðu nóg | „bús“. |
|
|
| |
Flaskan mín fríð, flaskan mín fríð, |
|
| |
fer þér ekki bráðum að ljúka? |
|
| |
Mér leiðist allt geim, nú langar mig heim, |
|
| |
en líklega verð ég að strjúka. |
|
|
| B | F# | E | B | | Í | fyrra | kvöld hinn | fyrsti sem | steinn |
|
|
| F# | E | B | | og síðan | létust þeir | einn eftir | einn |
|
| F# | B | | uns ei var | lífsmark að | sjá. |
|
|
| B | F# | E | B | | Þeir | supu | drjúgt og | sofa nú | vært |
|
| F# | B | | en supu | þó ekki | allt, |
|
| F# | E | B | | því ein er | hér með | innihald | tært |
|
| F# | B | | og æpir | stöðugt: "Þú | skalt". |
|
|
| |
Flaskan mín fríð, flaskan mín fríð, |
|
| |
fer þér ekki bráðum að ljúka? |
|
| |
Mér leiðist allt geim, nú langar mig heim, |
|
| |
en líklega verð ég að strjúka. |
|
|
| B | F# | E | B | | Hún | tæmast | skal og | troða sitt | skeið, |
|
| F# | B | | þótt til þess | verði ég | einn, |
|
| F# | E | B | | en verst er | það, að | líklega um | leið, |
|
| F# | B | | ligg ég | sjálfur sem | steinn. |
|
Home
