| Ég sest nú niður og sendi þér línu, Sigurður, Sigurður. |
|
|
Geri það svona að gamni mínu, Sigurður, Sigurður. |
|
|
Því alltaf í minni ég eiga skal, |
|
|
|
Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður. |
|
|
|
Ég er nú annars ekki frá því, Sigurður, Sigurður, |
|
|
að við værum of mikið á því, Sigurður, Sigurður. |
|
|
En það er nú svona, því fer sem fer, |
|
|
og flest má nú gera, hvar sem er, |
|
|
Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður. |
|
|
|
Þar var þó ei gaman að vakna hjá þér, Sigurður, Sigurður. |
|
|
Þú hraust svo mikið og hrintir mér frá þér, Sigurður, Sigurður. |
|
|
Í flöskunni eftir var lítil lögg |
|
|
lyngið var baðað morgundögg. |
|
|
Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður. |
|
|
|
Við ættum að fara öðru sinni, Sigurður, Sigurður, |
|
|
og sjá eitthvað þarna í Þórsmörkinni, Sigurður, Sigurður. |
|
|
Fjarlægðin gerir fjöllin blá, |
|
|
og fagurt kvað vera við Stakkholtsgjá. |
|
|
Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður. |
|
|
|
Maríuvísurnar margir kunna, Sigurður, Sigurður, |
|
|
Sólskríkjunum þó sumir unna, Sigurður, Sigurður. |
|
|
Gott er ennþá í grænni laut |
|
|
að gleyma hörmum og vetrarþraut. |
|
|
Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður. |
|
|
|
En nú verð ég alltaf að hírast heima, Sigurður, Sigurður, |
|
|
og láta mig bara um landslag dreyma, Sigurður, Sigurður. |
|
|
Því nú er ég komin svo langt á leið, |
|
|
lifandis skelfingar ósköp breið. |
|
|
Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður. |
|
|
|
Botninn nú í bréfið slæ ég, Sigurður, Sigurð- -ur, |
|
|
Að sjálfsögðu aldrei svar við því fæ ég, Sigurður, Sigurð- -ur. |
|
|
Þó megirðu lengi minnast þess, |
|
|
að María sendi þér þessi vers. |
|
|
Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, Sigurður, sæll og bless. |
|
|
Home
