|
|
|
Ég veit ei lengur hvað má stóla á, |
|
|
ég treysti þér sem nýju neti. |
|
|
Níðsterkar taugar bar ég til þín þá |
|
|
|
Um miðja nótt ég hvarf úr huga þínum, |
|
|
hvarf og ekkert skjól ég fann. |
|
|
En nú á ný ég beiti kröftum mínum, |
|
|
|
| |
Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir |
|
|
| |
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir, |
|
|
| |
Það sköpum getur skipt að endurheimta |
|
| |
þær stundir sem að átti ég með þér. |
|
|
|
|
|
Ég velti vöngum enn. Þeir eru hér |
|
|
baugarnir sem bárum væði. |
|
|
Þinn baugur ennþá býr í brjósti mér, |
|
|
|
Ég ráfa um og reynir að drekkja sorgum, |
|
|
|
Ef ekki í dag, þá ef til vill á morgum |
|
|
|
| |
Í kvöld ég verð að fá að finna fyrir |
|
|
| |
Í kvöld ég verð að fá þig aftur yfir, |
|
|
| |
Það sköpum getur skipt að endurheimta |
|
| |
þær stundir sem að átti ég með þér. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Home
