Það var einn morgun snemma sumars þegar sólin kíkti inn |
|
ég sat við gluggann með kaffið var að horfa á himininn |
|
geislarnir tipluðu inn á hvítum fótum og földu brosin sín |
|
og fundu þig undir sænginni mjúku og opnuðu augun þín. |
|
|
|
|
|
|
|
Þú býður mér blíðlega góðan dag og drekkur þitt kínverska te |
|
dimmblá fegurð augna þinna er það eina sem ég sé |
|
Það er ljúft að horfa á þig og finna friðinn sem leggur frá þér |
|
þú ert falleg svona nývöknuð, þú ert allt sem ég óska mér. |
|
|
|
|
Og nú er ég orðinn faðir og finn hvursu ljúft það er |
|
að fá furðu smáar hendur að morgni dags um háls á mér. |
|
Og gagnvart konu eins og þér er ástin mitt eina svar |
|
og ef það er líf eftir þetta líf þá mun ég elska þig líka þar. |
|
|
|