| F# | Ebm | Um | frægðarmenn og kappa við | fáum oft að heyra, |
|
| B | F# | en | fáa veit ég líka honum | Siglufjarðar-Geira. |
|
| Ebm | Að erfiðleikum sínum hann | alltaf gaman henti, |
|
| B | F# | og | ef að hann í sérstöku | klammaríi lenti, |
|
|
|
|
|
|
| | F# | C# | F# | | Og | ég tek | þátt í | því.” |
|
|
Í æsku hans á böllum voru áflog fastur liður, |
|
og allra manna fyrstur var hann jafnan sleginn niður. |
|
En þegar hann svo stóð upp aftur eftir meðferð slíka |
|
með augu bólkin, sprungna vör og nefið brotið líka, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Hann ungur gerðist formaður á mótorbátnum Brandí, |
|
og bein úr sjó hann aldrei dró, en lenti oft í strandi. |
|
En Geira stóð á sama, hann öxlum sínum yppti, |
|
og er hann bátnum strandaði í tuttugasta skipti, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Hann eitt sinn fékk sér konu; af öðrum konum bar hún, |
|
en ekki nema í meðallagi dyggðug kona var hún. |
|
Hún elskaði hann talsvert, en aðra menn talsvert meira, |
|
og er hún lokum skildi við manninn sinn hann Geira, |
|
|
|
|
|
|
|
|
En dag einn sýndist karlinn eitthvað lumbrulegur vera, |
|
og læknarnir þeir tóku hann og fóru strax að skera. |
|
Og er þeir höfðu burt úr honum skorið fleira og fleira, |
|
svo fækkað hafði stórlega innyflum í Geira, |
|
|
|
|
|
|
|
|
Og kvöld eitt fékk hann aðkenning af alvarlegu slagi. |
|
Og inan stundar fékk hann slag af miklu verra tæi. |
|
Og þegar nóttin lagðist yfir haf og yfir hauður, |
|
og heiðurskarlinn Geiri virtist loksins alveg dauður, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|