|
|
|
|
| F# | B | F# | B | Ég veit um | konu sem | kemur á | óvart, | |
|
| F# | B | F# | B | hún er í | krabbanum | alveg eins og | þú. | |
|
| F# | B | F# | B | Hún hefur | áhuga á | indversku | jóga | |
|
| F# | B | F# | B | og öllu | því sem | lýtur að | trú. | |
|
|
| | C# | E | | Varst ekki | alltaf að kvarta og | kveina? |
|
| | F# | Ebm | Ab | | Þú vildir | konu með | rísandi | ljón. |
|
| | F# | B | F# | B | | Þið eigið | ábyggi | lega vel | saman | |
|
| | F# | C | F# | B | | og verðið | eflaust á | endanum | hjón. | |
|
|
Nú vek ég athygli þína á einu |
|
Þú hefur mest alla tíð verið staur. |
|
Þú gætir komist í sjúklegar álnir |
|
og alltaf átt í vasanum aur. |
|
|
|
Já hún á helling af silfri og seðlum |
|
|
og hefur herbergisþernu og þjón. |
|
|
Þið eigið ábyggilega vel saman |
|
|
og verðið eflaust á endanum hjón. |
|
|
| | F# | B | F# | B | | | Na, na, na, | na na, na, | na, na, na, | na. |
|
| | F# | B | F# | B | | | Na, na, na, | na na, na, | na, na, na, | na. |
|
|
Það er aðeins eitt sem mér láðist að nefna, |
|
hún hefur útlitið ekki með sér. |
|
Því hún er ófríð og allnokkuð skeggjuð |
|
og ekki öldungis fönguleg ber. |
|
|
|
En það er sjálfsagt í stakasta lagi |
|
|
því að þú sér varla hálfa sjón. |
|
|
Þið eigið ábyggilega vel saman |
|
|
og verðið eflaust á endanum hjón. |
|