| Það er garður við götuna þar sem ég bý |
|
|
með gömlu fólki í stað blóma |
|
|
þar finnuru höfuð full af minningum |
|
|
og augu sem einmanna ljóma |
|
|
vegna löngu liðinna kossa |
|
|
|
|
hún lifir eins lengi og þau lifa |
|
|
|
| |
Trúir þú á engla sem villast í stórborg |
|
| |
og vafra einmanna um götur og torg |
|
| |
trúir þú á engla sem komu til að gefa |
|
| |
gömlu fólki frið og ótta þess sefa |
|
|
|
|
|
Það er bar í hverfinu þar sem ég bý |
|
|
fullur af sektarkennd kvenna |
|
|
þar finnurðu ótta og angist í glösum |
|
|
af innbyrgðri reiði þær brenna |
|
|
vegna löngu liðinna högga |
|
|
|
|
hún lifir eins lengi og þær lifa |
|
|
|
| |
Trúir þú á engla sem villast í stórborg |
|
| |
og vafra einmanna um götur og torg |
|
| |
trúir þú á engla sem komu til að gefa |
|
| |
gömlu fólki frið og ótta þess sefa |
|
|
|
Home
