|
|
|
|
|
Þau bíða vakandi sem villidýr um nætur |
|
|
með vonleysi í augum og uppslitnar rætur |
|
|
þar sem óttinn býr í brjósti manna |
|
|
með blóðbragð á tungu milli gulra tanna |
|
|
þar sem neongrænir dagar dragnast á fætur. |
|
|
|
|
| |
við græna ljósið frá tölvunni |
|
|
|
|
Hér fórna menn öllu fyrir nótt á nálaroddi |
|
|
þeirra náttflet er gatan og víman þeirra koddi |
|
|
hér er sprautan hamingja hjartans auða |
|
|
og hlekkir lífsins fylgja þeim til dauða |
|
|
hér nærast eymdin á eigin vaxtarbroddi. |
|
|
|
|
| |
við græna ljósið frá tölvunni |
|
|
|
|
Hér má sjá hús sem hýsa skugga þeirra manna |
|
|
sem heiminum stjórna milli rándýrshvítra tanna |
|
|
sem vandanum eyða með einu striki |
|
|
og allur þeirra pappír síðan safnar bara ryki |
|
|
og flokksvélin lofar að láta málið kanna. |
|
|
|
|
| |
við græna ljósið frá tölvunni |
|
|
|
|
Þegar tíminn er enginn til að elska eða brosa |
|
|
og hver einasti þingmaður hefur nefið hans Gosa |
|
|
og fólkið vinnur myrkranna á milli |
|
|
og margtuggnar klisjur keppa um fjöldans hylli |
|
|
þá halda menn að víman muni vandamálin losa. |
|
|
|
|
| |
við græna ljósið frá tölvunni |
|
|
Home
