| D | Bm | G | D | | Fyrir löngu | síðan gekk ég | grýttan veginn | einn |
|
| Bm | G | D | | gott ef ekki | ringdi í | skó mínum var | steinn |
|
| Bm | G | D | | Það var komið fram í | rökkur og | rokið hvæsti | hátt |
|
|
| | | Em | Bm | A | D | | | þá sagði hún | brosti | skjól hjá | mér þú | átt |
|
| | | Em | Bm | A | D | | | þá sagði hún | brosti | skjól hjá | mér þú | átt. |
|
|
|
Þegar svartnættið lagðist sálina mín á |
|
|
sólin hvarf í sortann og í myrkrinu ég lá |
|
|
Þegar duftið hvíta dró mig neðar smátt og smátt |
|
|
| |
þá sagði hún brosti skjól hjá mér þú átt |
|
| |
þá sagði hún brosti skjól hjá mér þú átt. |
|
|
| F#m | Em | F#m | Em | | Aldrei hækkaði hún | róminn né | reyndi nokkurt | sinn |
|
| F#m | Em | G | | að reka mig út á | ísinn heldur | kyssti mig á kinn |
|
| F#m | Em | F#m | Em | D | | Sama hvað ég | gerði | sama hvað ég lagðist | lágt | |
|
|
| |
þá sagði hún brosti skjól hjá mér þú átt |
|
| |
þá sagði hún brosti skjól hjá mér þú átt. |
|
|
|
Einn daginn beið mín lífið og ég lærði það fljótt |
|
|
að leggja einn á veginn til þess mig skorti þrótt |
|
|
Þar sem ég sat vegmóður og hengdi höfuð lágt |
|
|
| |
þá sagði hún brosti skjól hjá mér þú átt |
|
| |
þá sagði hún brosti skjól hjá mér þú átt. |
|
Home
