|
|
|
Ég veit um systkin svo sæl og góð |
|
|
og syngja vil um þau lítinn óð |
|
|
en ekkert þekkjast þau þó |
|
|
um húsið hún leikur sér út og inn. |
|
|
Hann einnig sér leikur- um himininn |
|
|
drengurinn litli, sem dó. |
|
|
|
Hún veit hann var barn svo blessað og gott |
|
|
hann bróðir hennar, sem hrifinn var brott; |
|
|
hún þráir hann ekkert þó. |
|
|
Sér barnung mær tekur missirinn létt, |
|
|
en mamma hennar hugsar jafnt og þétt |
|
|
um litla drenginn sem dó. |
|
|
|
Hún þráir sinn litla, ljóshærða son, |
|
|
sitt ljós og sitt gull, og sinn engil og von; |
|
|
hún man hve hann hjúfraði og hló, |
|
|
hve blítt hann klappaði um brjóst henni og kinn, |
|
|
hve brosið var indælt og svipurinn |
|
|
|
|
Er stúlkan flýgur í faðm hennar inn, |
|
|
þá felur hún líka þar drenginn sinn |
|
|
með sorgblíðri saknaðar ró. |
|
|
Í hjarta hennar dafnar vel dóttirin, |
|
|
þó dafnar þar enn betur sonurinn, |
|
|
drengurinn hennar, sem dó. |
|
Home
