|
|
með fjöll í feldi grænum, |
|
|
Við lífsins fögnuð fundum |
|
|
|
|
|
Hér réri hann afi á árabát |
|
|
en amma hafði á öldunni gát |
|
og aflann úr fjörunni dró. |
|
|
|
|
þeir þutu beint hjá boðum |
|
|
Og enn þeir fiskinn fanga |
|
við Flúðir, Svið og Dranga, |
|
þótt stormur strjúki vanga, |
|
það stælir karlmanns lund. |
|
|
Og allt var skini skartað |
|
og skjól við móðurhjartað, |
|
hér leiðmín bernskan bjarta |
|
|
|
|
|
|
|
Þegar í fjarskann mig báturinn ber |
|
|
|
Eyjan mín kæra, ég óska hjá þér |
|
að eigi ég faðmlögin vís. |
|
|
Þótt löngum beri af leiðum |
|
|
|
|
|
|
|
|