| D | E | | Hún rís úr sumar | sænum |
|
|
| Em | F# | með | fjöll í feldi | grænum, |
|
| Bm | E | A | mín | fagra | Heima | ey. |
|
| Bm | A | D | D7 | Við | lífsins | fögnuð | fund | um |
|
| G | Gm | D | á | fyrstu | bernsku | stundum, |
|
| Bm | E | er | sólin hló á | sundum |
|
|
|
| D7 | G | | Hér réri hann | afi á árabát |
|
| E | A | E | Am | og | undi sér | best | á | sjó, |
|
| B | C# | F#m | en | amma hafði á | öldunni | gát |
|
| Bm | C# | F#m | A | og | aflann úr | fjörunni | dró. | |
|
|
|
|
þeir þutu beint hjá boðum |
|
|
Og enn þeir fiskinn fanga |
|
við Flúðir, Svið og Dranga, |
|
þótt stormur strjúki vanga, |
|
það stælir karlmanns lund. |
|
|
Og allt var skini skartað |
|
og skjól við móðurhjartað, |
|
hér leiðmín bernskan bjarta |
|
|
|
|
|
|
|
Þegar í fjarskann mig báturinn ber |
|
|
|
Eyjan mín kæra, ég óska hjá þér |
|
að eigi ég faðmlögin vís. |
|
|
Þótt löngum beri af leiðum |
|
|
|
|
|
|
|
|