| Ég er kokkur á kútter frá Sandi. |
|
|
Ég fæ kjaftshögg hvern einasta dag. |
|
|
Og ekki líður mér betur í landi, |
|
|
ef ég lendi við konuna í slag. |
|
|
Hún er tvígild að afli hún Tóta |
|
|
og ég tala' ekki um sé hún reið, |
|
|
enda tek ég þá fljótast til fóta, |
|
|
því flótti' er sú einasta leið. |
|
|
|
Ég var var ungur er Tóta mig tældi, |
|
|
okkar trúlofun samstundis birt. |
|
|
Og í hjónaband þvínæst mér þvældi, |
|
|
það var óveðursblandið og stirt. |
|
|
Því þegar frá leið hljóp fjandinn í svínið, |
|
|
og fædd voru ellefu börn, |
|
|
þá var búið með gaman og grínið, |
|
|
þá var grátur mín síðasta vörn. |
|
|
|
Því á kvöldin er kjaftshöggin dundu, |
|
|
svo í kjammana báða mig sveið |
|
|
og tárin af hvörmum mér hrundu |
|
|
þegar hræddur undir rúmið ég skreið. |
|
|
Já, þá skemmti hún sér skjátan sú arna |
|
|
er hún skammirnar dynja á mér lét, |
|
|
meðan ég hímdi hundflatur þarna |
|
|
og hreyfði mig ekki um fet. |
|
|
|
En á kútternum allir sig krossa |
|
|
ef ég kem fram með viðbrenndan graut |
|
|
og skipstjórans brástjörnur blossa |
|
|
meðan bölvar rétt eins og naut. |
|
|
Og ef kjötsúpan virðist með kekkjum, |
|
|
eða kjötbollan reynist of hrá, |
|
|
þeir kenna slíkt helvískum hrekkjum, |
|
|
svo hefst skemmtunin vöngum mér á. |
|
|
|
Ef ég lifað fæ lengur en Tóta, |
|
|
er hún leggur á eilífðarbraut, |
|
|
skal ég dansa og daganna njóta |
|
|
og elda dýrindis rúsínugraut. |
|
|
En mig hryllir, ef hittumst við aftur, |
|
|
er ég héðan af jörðinni fer, |
|
|
nema einhver mér ókunnur kraftur |
|
|
komi óðar og liðsinni mér. |
|
Home
