| F#m | C#m | Þetta | nútímalíf krefst svo mikils af | mönnunum, |
|
| F#m | C#m | í | sveita síns andlits sjá þeir varla út úr | önnunum |
|
| A | A7 | D | D/C# | | Boginn spenntur til | fulls og brókin á | hælun | um |
|
| Bm | A | G | Og | sumir redda sér | signt og heilagt með | spælunum |
|
|
|
|
|
|
| | D | A | Bm | | Henni | kemur þetta | bara ekki | við |
|
| | G | F#m | | því | hún er í | orlofi |
|
|
Síðan fyrirfinnst fólk sem þarf enga sálfræði, |
|
bara skundar beint af augum, gefa skít í öll vandræði. |
|
Meðan aðrir liggja uppí rúmi svo þungum í þönkunum |
|
svo ekki sé minnst á þá sem þjarka í bönkunum. |
|
|
|
|
|
|
| | Dm | F#m | | Hún á svo | sannarlega skilið að fara í frí hún | Stella. |
|
| | Bm | | Hún | á svo innilega inni fyrir því. |
|
|
Stjórnmálamenn reyna að ráða úr vandanum |
|
sem þeim sýnist ætla að murka lífið úr landanum. |
|
Þeir rása á ritvöllum, fara á kostum í fréttunum |
|
og draga okkur í dilka eins og rollur í réttunum. |
|
|
|
|
|