|
|
| E | | Fyrir vestan er veturinn stríður |
|
| A | | vokir yfir byggð og tíminn líður. |
|
| E | | Með sólvana daga, dapurlegan róm |
|
| B | | dreymir ekki alla himnanna blóm. |
|
|
| E | | Vegirnir lokast, veturinn hamast, |
|
| A | | vörnin er engin, þorpið lamast. |
|
| E | | Menn horfa upp í hlíðina, sjá ekki neitt |
|
| B | | himinn og jörð renna saman í eitt. |
|
|
| A | E | | Dag eftir dag | snjónum kyngdi niður, |
|
| A | | dúnmjúk mjöll, þessi hvíti friður. |
|
| E | | Í rökkrinu þorpið sýndist svo smátt, |
|
| B | | svo fór hann að hvessa úr annarri átt. |
|
|
| | | A | E | | | Og | með vindinum kemur | kvíðinn, |
|
| | | A | E | | | | úti er kolsvört | hríðin. |
|
| | | C#m | A | | | Og | fjallið það öskrar svo | fellur öll hlíðin |
|
| | | C#m | B | E | C#m | E | C#m | | | og | húsin þau | hverfa í | kófið. | | | |
|
|
| E | | Eitt andartak stóð tíminn kyrr, |
|
| A | | æddi síðan inn um glugga og dyr. |
|
| E | | Hreif burt vonir, reif upp rætur, |
|
| B | | einhvers staðar engill grætur. |
|
|
| E | | Hvers vegna hér - menn spá og spyrja, |
|
| A | | spurningar flæða hvar á að byrja. |
|
| E | | Fólkið á þig kallar Kristur, |
|
| B | | kvölin nístir bræður og systur. |
|
|
| A | E | | Tárin eru leið til að | lækna undir |
|
| A | | lífið er aðeins þessar stundir. |
|
| E | | Gangverk lífsins þau látlaust tifa |
|
| B | | og við lærum með sorginni að lifa. |
|
|
|
|
Home
