| B | B7 | E | | Ég vil | stilla mína | strengi, ég vil | syngja lítið ljóð |
|
| B | C#7 | F# | F#7 | | um þann | ljúfa draum, sem | út í bláinn | fló, | |
|
| B | B7 | E | | ég vil | syngja mína | söngva um hið | fagra, unga fljóð, |
|
| B | F#7 | B | | sem að | forðum ég | unni meir en | nóg! |
|
| C#m | F#7 | B | | Ó! þú | kærastan mín | kær, litla | káta Víkurmær! |
|
| Abm | C#7 | F# | F#7 | | Þinna | kossa ég | minnist enn í | dag. | |
|
| B | B7 | E | | Þér til | dýrðar vil ég | stilla mína | strengi þetta kvöld! |
|
| B | F#7 | B | | Þú ert | stúlkan, sem | átt mitt kvæða | lag. |
|
|
| B | B7 | E | | Ó, ég | man þá dýrðar | daga og þau | dásamlegu kvöld |
|
| B | C#7 | F# | F#7 | | og þær | draumanætur | við þinn heita | barm. | |
|
| B | B7 | E | | og ég | man þá björtu | fegurð, þegar | vorið hafði völd |
|
| B | F#7 | B | | og þú | vafðir mig | hvítum, mjúkum | arm. |
|
| C#m | F#7 | B | | Hún er | engu öðru | lík, þessi | æskurómantík, |
|
| Abm | C#7 | F# | F#7 | | þegar | unga hjartað | slær svo villt og | fljótt, | |
|
| B | B7 | E | | þá er | guðdómlegt að | vaka tvö og | vera saman ein |
|
| B | F#7 | B | | úti' í | vorljósri, | heitri júní | nótt! |
|
|
| B | B7 | E | | Hverju | vori fylgir | sumar, hverju | sumri fylgir haust, |
|
| B | C#7 | F# | F#7 | | og hið | sama lögmál | réði þinni | ást. | |
|
| B | B7 | E | | Það var | naumast hægt að | segja, að hún | entist endalaust! |
|
| B | F#7 | B | | Nú | er of seint um | slíkan hlut að | fást. |
|
| C#m | F#7 | B | | Því að | kærastan mín | kær, þessi | káta Víkurmær, |
|
| Abm | C#7 | F# | F#7 | | er nú | konuefni | stórútgerðar | manns. | |
|
| B | B7 | E | | Ég er | ráðinn fyrir | skolli drjúgan | skilding, annað kvöld, |
|
| B | F#7 | B | | til að | skemmta - í | brúðkaupinu | hans! |
|
Home
