| D | A | | Hún er silki og | stál, |
|
| D | A | | hún er stórsjór og | bál, |
|
| D | Bm | | hún er happ mitt í | hendi, |
|
| Em | A | | hún er hjarta míns | mál. |
|
| D | A | | Þegar heimur og | drótt, |
|
| D | A | | höfðu loks um sig | hljótt, |
|
| Bm | Em | | í fannfergi | hugans, |
|
|
|
|
Það var dimmt, það var dögg |
|
|
en ég fann hvernig hjartað |
|
|
|
|
|
|
|
|
| | A | D | | | já og alls engu | líkt, |
|
| | G | D | Em | A | | - þá | sjaldan menn | komast í | tæri við | slíkt, |
|
|
| | A | D | | hvers | u hreint ótrú | leg. |
|
| | Bm | Em | | | Hvað hún örvar og | sefar í senn |
|
|
|
Það var hvasst, úfinn sær. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
eru óteljandi sálir sárar víst. |
|
|
hverfur sól, - en síðan styttir upp, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
í fannfergi hugans ég fann hana í nótt... |
|
|
|
|