| G | D | | Hún er silki og | stál, |
|
| G | D | | hún er stórsjór og | bál, |
|
| G | Em | | hún er happ mitt í | hendi, |
|
| Am | D | | hún er hjarta míns | mál. |
|
| G | D | | Þegar heimur og | drótt, |
|
| G | D | | höfðu loks um sig | hljótt, |
|
| Em | Am | | í fannfergi | hugans, |
|
|
|
|
Það var dimmt, það var dögg |
|
|
en ég fann hvernig hjartað |
|
|
|
|
|
|
|
|
| | D | G | | | já og alls engu | líkt, |
|
| | C | G | Am | D | | - þá | sjaldan menn | komast í | tæri við | slíkt, |
|
|
| | D | G | | hvers | u hreint ótrú | leg. |
|
| | Em | Am | | | Hvað hún örvar og | sefar í senn |
|
|
|
Það var hvasst, úfinn sær. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
eru óteljandi sálir sárar víst. |
|
|
hverfur sól, - en síðan styttir upp, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
í fannfergi hugans ég fann hana í nótt... |
|
|
|
|