| F#m | D | A | | Æ ljúfast var að vaka | ástin | mín |
|
| F#m | E | F#m | | vetrarnætur dimmar við | brjóstin | þín |
|
| F#m | D | A | | þegar kalt er í veðri og | vindurinn | hvín |
|
| F#m | E | F#m | | þá vekur fölur máninn | börnin | sín. |
|
|
|
Hversu ljúft var að hlægja og gera grín |
|
|
grafa sig undir þitt hvíta lín |
|
|
og opna þitt heita hjartaskrín |
|
|
hverfa loks þangað sem ástin skín. |
|
|
| | | D | | | | Í húminu svala ég ligg og læt mig dreyma |
|
| | | A | F#m | | | leyfi | sorginni að vaka í mínu | hjarta |
|
| | | A | E | D | | | og | sakna | hlýju þinna | handa. |
|
|
| | | F#m | A | | | | Og fyrri tíðar myndir í | myrkrinu svarta |
|
| | | E | D | | | | magnast hverju sinni er ég | anda. |
|
| | | A | E | D | | | | Ég er orðinn of | gamall til að | gleyma. |
|
Home
