| Abm | E | B | | Æ ljúfast var að vaka | ástin | mín |
|
| Abm | F# | Abm | | vetrarnætur dimmar við | brjóstin | þín |
|
| Abm | E | B | | þegar kalt er í veðri og | vindurinn | hvín |
|
| Abm | F# | Abm | | þá vekur fölur máninn | börnin | sín. |
|
|
Hversu ljúft var að hlægja og gera grín |
|
grafa sig undir þitt hvíta lín |
|
og opna þitt heita hjartaskrín |
|
hverfa loks þangað sem ástin skín. |
|
|
| | E | | | Í húminu svala ég ligg og læt mig dreyma |
|
| | B | Abm | | leyfi | sorginni að vaka í mínu | hjarta |
|
| | B | F# | E | | og | sakna | hlýju þinna | handa. |
|
|
| | Abm | B | | | Og fyrri tíðar myndir í | myrkrinu svarta |
|
| | F# | E | | | magnast hverju sinni er ég | anda. |
|
| | B | F# | E | | | Ég er orðinn of | gamall til að | gleyma. |
|