|
|
| G | D+ | G7 | Ein í | bragga, | Magga, | gægist út um gluggann, |
|
| C | G | A9 | D7 | | bráðum sér hún | Skugga-Baldur | skunda | hjá |
|
| G | D+ | G7 | enn einn | túrinn, | stúrinn, | olíu á skúrinn |
|
| A7 | Eb7 | D7 | G | er | eftitt nema fyrir fjandans | aura | að | fá. |
|
|
| | C | Cm6 | G | | Í | vetur | betur | gekk henni að galdra |
|
| | A9 | D7 | | | til sína glaða og kalda karla sem oft gáfu | aur, |
|
| | G | D+ | G7 | | en | Magga í | sagga, | situr ein í bragga, |
|
| | A7 | Eb7 | D7 | G | | á | ekki fyir olíu, er | al | veg | staur. |
|
|
Fyrst kom Bretinn, rjóður, yndislega góður, |
|
þá bjó hún Magga á Borginni í bleikum kjól. |
|
Svo kom Kaninn, þaninn, kommúnistabaninn, |
|
þá kættist Magga ofsalega og hélt sín jól. |
|
|
|
Svo færðist aldur yfir eins og galdur |
|
|
og ávallt verra og verra var í karl að ná. |
|
|
Nú er Magga stúrin því olíu á skúrinn |
|
|
er erfitt nema fyrir fjandans aura að fá. |
|