|
|
|
Ein í bragga, Magga, gægist út um gluggann, |
|
|
bráðum sér hún Skugga-Baldur skunda hjá |
|
|
enn einn túrinn, stúrinn, olíu á skúrinn |
|
|
er eftitt nema fyrir fjandans aura að fá. |
|
|
| |
Í vetur betur gekk henni að galdra |
|
| |
til sína glaða og kalda karla sem oft gáfu aur, |
|
| |
en Magga í sagga, situr ein í bragga, |
|
| |
á ekki fyir olíu, er alveg staur. |
|
|
|
Fyrst kom Bretinn, rjóður, yndislega góður, |
|
|
þá bjó hún Magga á Borginni í bleikum kjól. |
|
|
Svo kom Kaninn, þaninn, kommúnistabaninn, |
|
|
þá kættist Magga ofsalega og hélt sín jól. |
|
|
| |
Svo færðist aldur yfir eins og galdur |
|
| |
og ávallt verra og verra var í karl að ná. |
|
| |
Nú er Magga stúrin því olíu á skúrinn |
|
| |
er erfitt nema fyrir fjandans aura að fá. |
|
Home
